Mamo, Tato – jestem w mniejszości

W dzisiejszej rzeczywistości politycznej, mówienie na temat preferencji seksualnych czy poczucia tożsamości płciowej wydaje się być sporym ryzykiem. Dzieje się tak za sprawą emocji, które towarzyszą nam wszystkim, ponieważ temat nie schodzi z pierwszego planu w mediach. Nie dzielę Was, moich odbiorców, na osoby tolerancyjne i nietolerancyjne. Głęboko wierzę, że to, czego potrzebujemy, to wiedza. Dlatego bez względu na to, jakie masz poglądy, daj mi szansę opowiedzenia o trochę innych homoseksualistach, transseksualistach i osobach niebinarnych, niż ci, których pokazują Ci media. Daj mi szansę opowiedzieć o bezbronnych, czyli o dzieciach.

Kiedy rodzi się dziecko, nie wiemy kim ono będzie. Kiedyś przy rodzinnym stole usłyszałam, że najbardziej rozwojowo (rozwojowo w sensie prokreacji) dla rodziny jest mieć trójkę dzieci, bo jak jedno zdecyduje się iść do zakonu, a drugie będzie homoseksualistą, to trzecie przedłuży nazwisko. To ciekawe, że w moim domu, pół żartem, pół serio, w jednym zdaniu zestawiono dwa, od lat wojujące ze sobą środowiska. I pewnie, to zdanie to wielkie uproszczenie bez przełożenia na rzeczywistość, ale pokazuje pewną prawidłowość – nie wiesz, kim będzie Twoje dziecko. I tak, jak nie może zdecydować, czy doświadczy powołania do zakonu, tak nie może zdecydować, kogo kocha i jak kocha.

Statystyki wskazują, w zależności od źródła, że osoby LGBT stanowią od około 5 do około 10 procent populacji w Polsce. Wyobraź sobie zatem, że jeżeli klasa liczy 25 uczniów, to w tych czterech klasach może być pięcioro dzieci LGBT. To dużo.

Z raportu Światowej Organizacji Zdrowia z 2019 roku wiemy, że w Polsce 15 osób dziennie popełnia samobójstwo. Wskaźnik samobójstw dla naszego kraju wynosi 16,2 na 100 tysięcy mieszkańców, podczas gdy średnia na świecie to 10,5 na 100 tysięcy mieszkańców, a w Europie – 13,7 na 100 000 mieszkańców. Samobójstwa wśród dzieci to wciąż temat tabu. Dziwi mnie to, ponieważ od lat sytuacja jest co najmniej alarmująca. W 2014 roku na własne życie targnęło się ponad 200 nastolatków i dzieci. W 2016 roku 1,1 samobójstwa na 100 tysięcy mieszkańców, to utrata życia dzieci w przedziale wiekowym 10-14 lat, a aż 9,3 na 100 tysięcy mieszkańców, to samobójstwa młodzieży przed 19 r.ż.

Dlaczego w tym miejscu piszę o samobójstwach? Kliniczna pracownia socjalna Caitlin Ryans Family Acceptance Project przeprowadziła pierwsze badanie wpływu akceptacji i odrzucenia przez rodzinę na zdrowie psychiczne  i dobrostan młodzieży LGBT, w tym samobójstwa. Z ich badań wynika, że młodzież nieakceptowana przez swoich najbliższych jest ośmiokrotnie bardziej narażona na zachowania suicydalne (próby samobójcza i samobójstwa) oraz ponad sześć razy częściej zgłaszają wysoki poziom depresji. Przypominam, że piszę tutaj o dzieciakach, o których badacze wiedzieli. O zdeklarowanych homoseksualistach czy transseksualistach. Ile dzieci ukrywa swoje poczucie tożsamości czy swoją orientację seksualną i jak im z tym jest – możemy się tylko domyślać.

I chyba się ze mną zgodzicie – o ile, niestety, wielu z nas może przejść obojętnie obok homoseksualnego dziecka, które doświadcza przykrych komentarzy ze strony rówieśników, to obok martwego homoseksualnego dziecka nikt z nas już obojętnie nie przejdzie.

Jeśli obserwujesz Grupę Pełną Emocji, wiesz, że moją i Moniki misją jest poprawić komfort życia w rodzinie, wesprzeć Ciebie i Twoje dziecko. Moją misją jest otworzyć Was, Rodziców, na rozwój seksualny dzieci. Tak, byśmy mogli wychować stabilne emocjonalnie, świadome swojego ciała, odpowiedzialne i akceptujące siebie dzieci. Dzieci, które będą potrafiły stawiać granice, cieszyć się sobą, swoim ciałem. Dzieci, które nie będą traciły szacunku do siebie i swojego ciała pod wpływem mody, uczuć czy jakichkolwiek innych czynników. A teraz, kiedy piszę ten artykuł, moją misją jest zapewnienie wszystkim dzieciom akceptacji, miłości i spokoju, co jak się okazuje, ma bezpośrednie przełożenie nie tylko na ich zdrowie psychiczne, ale również ich życie.

Preferencje seksualne ludzi, również dzieci, dotyczą tego, kogo kochają. Bez względu na płeć własną, mogą kochać mężczyznę lub kobietę. Miłość do dzieci (pedofilia) nie jest orientacją seksualną i nie ma żadnego związku z homoseksualistami.

Tożsamość seksualna dotyczy tego, czy osoba, również dziecko, czuje się chłopcem, czy dziewczynką. Oprócz wewnętrznej tożsamości płciowej (czyli pomimo cech płciowych męskich, czuję się dziewczyną lub pomimo cech płciowych żeńskich, czuję się chłopcem) wyróżniamy jeszcze niebinarność. Niebinarność mówi o tym, że osoba, dziecko, czuje się i chłopcem, i dziewczynką lub przeciwnie – nie czuje się ani jednym, ani drugim. Od lat już wiemy, że wyżej opisane aspekty rozwoju seksualnego nie są zależne od czynników zewnętrznych, ani nie są wewnętrzną decyzją. Jest to wiedza podstawowa, której od lat nie udało się rzetelnie podważyć, choć wiele środowisk próbowało to zrobić.

Dziś piszę do rodziców. Wszystkich – nie tylko tych, których dziecko jest w mniejszości. Nie chodzi mi o to, by Was nastraszyć, choć wiem, że wstęp o samobójstwach może na to wskazywać. Chcę Wam pokazać skalę zjawiska i Was wesprzeć. Część z Was cierpi, bo widzi skalę nietolerancji w naszym kraju. Część z Was nie jest w stanie zrozumieć ludzi LGBT, dlatego odczuwacie niepokój czy brak zgody. Część z Was przeczuwa, że może od swojego dziecka usłyszeć “mamo, tato, jestem w mniejszości” i boicie się, jak to będzie. Po to Monika mnie tutaj zaprosiła. Wie, że udzielę wsparcia każdemu z Was, nie tylko tym, którzy czują i myślą tak, jak ja. Dlatego nie bój się zadawać mi pytań. Zapraszam Cię do podejścia do tematu z wielką ciekawością, bez ocen. Jedyne, na co nie będę miała zgody, to na obrażanie kogokolwiek – to jasne! Na wszystko inne jestem otwarta.

Czy zrozumienie mniejszości jest łatwe? Uważam, że nie. Myślę, że zarówno LGBT, jak osoby niepełnosprawne, emigranci czy nawet obrzydliwie bogate środowiska, są dla nas wyzwaniem. I to od nas zależy, czy podejmiemy to wyzwanie, pozbędziemy się podziałów, otworzymy się na człowieka samego w sobie.

Dlatego podczas Cierpliwego Kursiska:

• Dowiesz się, co literatura mówi na temat tożsamości płciowej i orientacji seksualnej oraz jakie mam osobiste doświadczenia z tymi dwoma zagadnieniami.
• Dokonam dla Ciebie krótkiego przeglądu badań naukowych.
• Opowiem Ci, dlaczego uważam, że akceptacja mniejszości jest wyzwaniem i dlaczego jestem pewna, że warto to wyzwanie podjąć.
• Odpowiem na najczęściej zadawane przez rodziców pytania,, czyli skąd masz wiedzieć, czy Twoje dziecko ma inną płeć psychiczną niż fizyczną i skąd masz wiedzieć, czy Twoje dziecko jest homoseksualistą.
• Wyjaśnię, dlaczego tak dużo osób sądzi, że masz wpływ na to, czy Twoje dziecko będzie należeć do mniejszości.

W RAMACH SZKOLENIA OTRZYMASZ:

• PODSUMOWANIE WEBINARU W FORMIE PDF;
• MOŻLIWOŚĆ ZADAWANIA PYTAŃ;
• BONUS W POSTACI DARMOWEJ, 15 MINUTOWEJ KONSULTACJI ONLINE NA TEMAT SEKSUALNOŚCI TWOJEGO DZIECKA.

Autor artykułu: Agnieszka Maliszewska